Julius Mertens (26) vordert in zijn revalidatie. Onze loper werd op 31 mei tijdens de training het slachtoffer van een ernstig verkeersongeval. Hij leed aan talrijke breuken in zijn bovenlichaam en werd verschillende keren geopereerd. Julian hield vast aan het leven, aan het lopen, aan het herwinnen van zijn gezondheid, aan het verlangen om weer op de fiets te stappen. Aan moed.
“Voor mij stopte alles op het moment van het ongeval zelf. Een tractor was onderweg een deel van zijn lading kwijtgeraakt. Ik verloor zeker de controle over mijn fiets en raakte de auto. » Julian Mertens heeft geen herinnering aan zijn ramp. De ernst van zijn toestand, de onzekerheid over zijn toekomst, deden hem twijfelen totdat de eerste fysieke vooruitgang bemoedigende tekenen vertoonde, waaraan Julian zich vastklampte.
‘De fysieke gevolgen waren zeer aanzienlijk’ legt de loper uit Lille (Antwerpen) uit. “Mijn hele bovenlichaam, of bijna, was gebroken, negen ribben, twee fracturen aan de wervelkolom, gebroken schouderblad en sleutelbeen, gebroken kaak en tanden, armen, wervels, achterkant van het hoofd, linkerbeen ongevoelig voor een paar dagen… De totaal. Ik werd een paar dagen in een kunstmatige coma gehouden. »
Tussen mei en juli waren verschillende operaties nodig. Zoveel pijnlijke mijlpalen die Julian Mertens heeft overschreden. “Ik onderging drie operaties en verbleef drie weken in het ziekenhuis voordat ik op 19 juni voor een maand naar huis ging. Ik kon heel geleidelijk beginnen te mobiliseren en opnieuw leren lopen met mijn fysiotherapeut. In juli heb ik opnieuw een operatie aan mijn wervelkolom ondergaan waarbij een prothese werd geïmplanteerd. De revalidatie kon dan beginnen. Het feit dat ik topsporter ben, heeft mij geholpen grote stappen vooruit te zetten. Ik kon weer een beetje beginnen met hardlopen, zwemmen. In oktober heb ik mijn fiets weer gezien. Ik geef toe dat ik in het begin meer spanning voelde dan normaal, maar het deed me veel plezier om weer een beetje te gaan rijden. »
“Ik twijfelde, dat geef ik toe. We wisten in het begin niet hoe al deze verwondingen, deze breuken, zouden evolueren. De artsen konden het zelf niet precies zeggen. Op dit niveau bevinden we ons niet meer in het vakgebied van de exacte wetenschap, gezondheid is een zaak van iedereen. Ik had het geluk dat bij mij alles goed ontwikkelde. Het eerste positieve gevoel had ik na mijn tweede operatie, toen ik voelde dat mijn vooruitgang snel ging. Ik kreeg weer energie. »
Sinds een paar weken heeft Julian de fiets teruggevonden, het plezier van het rijden, de wens om zijn lichaam als wielrenner te vinden, zonder overhaast te werk te gaan. “Ik wil tijd aan tijd besteden, om stap voor stap vooruit te komen. Het is daarom moeilijk voor mij om de toekomst duidelijk te zien, om het moment voor te stellen waarop ik al mijn middelen zal hebben teruggevonden. Ik zie het op de korte termijn en ik hoop de komende weken verdere vooruitgang te boeken. Mijn eerste doel is, en dat hoop ik oprecht, om met het team deel te nemen aan de trainingen, ook al wordt mijn niveau aangepast aan mijn conditie, ook al train ik eerst individueel voordat ik in een groep stap. »
