Franklin Zes kende een goede start in zijn derde profseizoen. De jonge Ploegsteertois bleef gezondheidsproblemen bespaard en kon vanaf het begin van het seizoen eindelijk 100% geven. Zijn optreden tijdens de Grand Prix van Monseré was een indicatie van zijn race voorwaarts. Helaas kwam Franklin tijdens de training op de Vlaamse wegen ten val en liep hij een drievoudig sleutelbeenbreuk op. We hadden onze hardloper een paar uur voor zijn crash geïnterviewd...
Franklin Zes. “In mijn eerste jaar als prof was ik aan het begin van het seizoen ziek en vorig jaar geblesseerd. Het is fijn om het seizoen te beginnen zonder ergens pijn te hebben en om je echt goed te voelen tijdens de races. Ik voel me zelfs beter en beter bij elke race. Zondag, bij de GP Monseré, had ik een goed gevoel. We hadden een zeer veelbewogen wedstrijd verwacht met de wind die een grote rol zou kunnen spelen, maar na een uur racen vertrok er een ontsnapping en kalmeerde het peloton. Er viel toen ook veel regen. We hadden toen tijd om het koud te krijgen, maar we bleven als een team rijden. In de laatste ronde zat ik goed achter Sénéchal toen hij versnelde om Lionnel (Taminiaux, die net aan de voet van de geplaveide heuvel had aangevallen) op te pikken. Eenmaal boven zette ik mezelf aan kop van het peloton en zette ik tempo zodat de ploeg met Boris naar voren kon komen. Een kilometer later vertrokken twee mannen, maar ik kreeg ze te pakken. Na afloop deed de ploeg haar best om Boris (Vallée) naar de sprint te loodsen en ik denk dat we trots op onszelf mogen zijn. Franklin zal enkele weken moeten wachten voordat hij terugkeert in het peloton. Wij wensen hem een goed herstel.
De blessure van Franklin Six draagt bij aan de nodige pech voor het team aan het begin van het seizoen, met name de valpartijen van Baptiste Planckaert (sleutelbeen), Tom Wirtgen (elleboog), Dimitri Peyskens (hoofd en kaak)... legt ons uit, “Het wiel moet draaien”