In de komende weken staan er voor WB-Aqua Protect-Veranclassic heel wat interessante eendagswedstrijden in eigen land op het programma, te beginnen met de Druivenkoers op woensdag. Op een topprestatie rekent Eliot Lietaer in Overijse nog niet. De West-Vlaming, die op 1 augustus zijn comeback maakte na een wervelbreuk, werkt naarstig verder aan de conditie. In de laatste maand van het seizoen hoopt hij opnieuw zijn beste niveau te halen.
“Terugkeren na een inactiviteit van vijf maanden is niet gemakkelijk”, opent Eliot Lietaer. “De Ronde van Portugal is redelijk goed meegevallen, buiten de extreme temperaturen tijdens de eerste vijf dagen. Zonder te moeten forceren heb ik de eerste zes etappes kunnen meerijden. Elf dagen koers zou voor mijn rug misschien toch iets te veel van het goede geweest zijn. Daarom heb ik in samenspraak met de ploegleiding beslist om niet meer te starten in de zevende etappe, maar enkele dagen te rusten en dan aan de Arctic Race of Norway deel te nemen.”
In 2017 werd Eliot Lietaer vijfde in de Arctic Race of Norway, maar een herhaling van die prestatie zat er dit jaar niet in. “Ik verliet Portugal met een goed gevoel en ik hoopte om in Noorwegen al mee te kunnen spelen voor de prijzen, maar die ambitie bleek te hoog gegrepen te zijn. Je kunt vijf maanden zonder wedstrijd niet zomaar uitwissen. Tijdens de eerste twee ritten van de Arctic Race of Norway heb ik enorm veel afgezien. Er werd hard gekoerst en ik had ook geen goed gevoel. Ik was in Portugal niet over mijn toeren gegaan, maar ik had toch zes dagen gekoerst. Bovendien had ik een paar dagen voor de start van de Arctic Race of Norway nog een training van vijf uur afgewerkt. Positief is wel dat ik de rittenwedstrijd heb kunnen uitrijden en dat ik nauwelijks of geen last had van mijn rug.”
Woensdag neemt de West-Vlaming van WB-Aqua Protect-Veranclassic deel aan de Druivenkoers, maar ook die koers komt wellicht nog te vroeg. “Misschien moet ik de ambities bijstellen en mikken op de laatste wedstrijden van het seizoen. Daarin wil ik opnieuw het niveau van voor mijn blessure halen zodat ik met een goed gevoel de winter kan ingaan. De Grote Prijs van Wallonië op 12 september was normaal gezien een groot doel. Ik heb keihard gewerkt, maar het is echt moeilijk te zeggen of ik daar al de finale zal kunnen rijden. Ik heb de wil om er sterk te presteren, maar de benen zullen beslissen.”
Na de Grote Prijs van Wallonië krijgt de West-Vlaming in de Coppa Agostoni, de Coppa Bernocchi, de Memorial Marco Pantani en de Trofeo Matteotti, vier lastige eendagswedstrijden in Italië, en de Ronde van Turkije nog meerdere kansen om zich te onderscheiden.